Reis Malawi voorjaar 2024 (5)

Dinsdags hadden we een rustdag. Dat is echt wel nodig na een veld-dag. Als we tot rust komen en alles even onder de loep nemen beseffen we dat we heel dankbaar zijn dat iedereen zo met ons meeleeft. Dank jullie wel voor alle aandacht, gebeden, berichtjes en groeten. Dat vinden we zo fijn! De mensen zijn hier zo blij met de spullen die we bij ons hebben. Wat kunnen we samen met elkaar, ook in Nederland, toch veel voor Malawi doen.

Het bestuur van Stichting Charity in Nederland dat zoveel voor ons betekent. Alle vrijwilligers van de winkel; Peter, die de kisten voor Malawi heeft gemaakt en die nu onderweg zijn naar Malawi met een containerschip. De vrienden, oud-collega’s, die zoveel (kinder-)kleding hebben verzameld en gegeven. De dames die mutsen, dassen, sokken en zelfs dekens(!) hebben gebreid en babydekentjes gehaakt. De voetbalvereniging V.S.C.O. en de skeelerclub. De buren die zoveel brachten voor het ziekenhuis. Buren die op ons huis passen en meedenken en meegenieten en Jan, die de tuin verzorgt. De hele gemeente van de N.H. kerk in Oosterwolde; speciaal de diaconie voor de gift. De gemeente in Stolwijk, waar we een presentatie mochten houden. Natuurlijk alle gevers en geefsters die o.a. reageren op onze columns in de krant(en). Wat zijn we blij met uw giften en wat kunnen we er veel mee doen! De redacties van het RD en ND. En uiteraard onze kinderen, kleinkinderen, families en vrienden. En natuurlijk iedereen die ik vergeten ben te noemen, maar toch ook zo belangrijk voor ons is/zijn.

Woensdag hadden we een meeting met alle comitéleden van het district Kasungu. Rodney is de directeur. Het is heel goed dat ze elkaar hier ontmoeten. Ze wisselen alle telefoonnummers uit, zodat ze ook met elkaar kunnen communiceren. Dat geeft meer binding. Ze kregen ´s morgens drinken en iets lekkers en tussen de middag was er een lunchbuffet. Ze hebben er heerlijk van gegeten! We zagen ze genieten. Het terugbetalen van de ene zak mais blijft voor hen lastig. Daarom klagen ze graag dat de oogst niet goed is. Maar als Bo dan vraagt of er nog nieuwe groepen bij moeten komen, dan willen ze dat graag. Maar als de oogst niet goed is, zegt Bo, waarom zou je dan nieuwe mensen erbij willen? Dan lachen ze allemaal. We hebben uitgelegd dat ze het voor zichzelf moeten doen, niet voor ons. Als ze zelf terugbetalen, kunnen wij weer opnieuw zaden en meststoffen geven. Anders stopt het. Uiteindelijk was het een goede bijeenkomst. Ze zijn met elkaar op de foto gegaan en hebben een geweldige dag gehad.

Donderdags heb ik een verslag gemaakt en hebben we beiden onze columns geschreven. Dat het hemelvaartsdag is merk je hier niet. ’s Middags kwam Rose uit Blantyre aan in het hotel. Daarna kwam James, de chauffeur met Mr. Mezuwa Banda en Isaac, de nieuwe administratieve kracht. Morgen is de meeting met het bestuur van de NGO en de vier districtsdirecteuren en de twee accountants.

Het was fijn om elkaar weer te ontmoeten. Jonazio kwam met Khumbo uit Blantyre. Brenda uit Mzuzu, Rodney en Jonathan, elk uit Kasungu en Geoffrey uit Chitipa. Jonathan, de accountant, kreeg de laptop van Stichting Hand. Het was een goede open vergadering, een gezellige dag. Ook zij hadden een lunch en ook versnaperingen. Maar de hapjes wilden ze graag meenemen naar huis of voor onderweg. Dus heb ik gauw wat plastic zakjes geregeld. Een doggybag is hier heel gewoon. James was intussen naar Lilongwe geweest om nog wat T-shirts op te halen met het Food For Life logo. De directeuren zullen die uitdelen aan mensen van hun groepen.

Mwiza, onze jarenlange chauffeur, brengt Mr. Mezuwa Banda en Isaac terug naar Mzuzu. Vanaf nu is James onze chauffeur. We verdelen de ritten altijd onder hen beiden. Het geeft een veilig gevoel om twee goede chauffeurs te hebben. Dus morgen, zaterdag, gaan wij met James naar Mzuzu.

De rit naar Mzuzu ging goed. Onderweg zijn we nog gestopt bij een aantal huisjes die indertijd zijn gebouwd in opdracht van de voormalige president Joyce Banda. Een kleine stop bij de Elephant Rock is standaard. Wat heerlijk om weer in Mzuzu te zijn. Het hotelpersoneel was heel blij ons weer te zien. Jullie zeiden het al, in mei komen we weer, maar je hebt het ook gedaan! Ja, dat is bij ons normaal, wat je belooft dat doe je (indien mogelijk); hier gaan ze daar wat vrijer mee om. Zondags gingen we naar St. Andrews, de kerk in Mzuzu. Ze zeggen al bij het voorstellen aan de gemeente (alle bezoekers komen naar voren en stellen zich voor) dat wij eigenlijk al lid van hun kerk zijn.

Maandags gingen we naar het ziekenhuis in Ekwendeni, waar we de grote tas met alle spullen van onze buurvrouw Cobi gingen afleveren. Vorig jaar hadden we twee mensen ontmoet in Kavuzi. Daar hadden we toen de babyweegschaal gegeven. Zij werken in Ekwendeni. Wat was het leuk om hen weer te zien en wat waren ze blij! Niet voor te stellen Cobi, zoveel plezier je ze hebt gedaan met deze spullen! We mochten ook nog even een paar plekken bekijken. Eerst de kinderafdeling. Een vader die bij zijn zoontje ligt, om hem te verzorgen. Ze moeten de patiënt zelf verzorgen als familie. Daarna gingen we naar de kraamafdeling. Er was helaas geen elektriciteit beschikbaar dus ze hadden een generator bij de ingang staan. Een lawaai!! Daar liggen de vrouwen die net zijn bevallen. Wat een herrie! Clara vertelde dat de patiënten zelf hun lakens en dekens mee moeten nemen. En familie natuurlijk. En als je de bedden en matrassen zag! Het was zo schokkend! Ze waren zo blij met de doosjes paracetamol en ibuprofen die we hebben gegeven. Ze hebben maar beperkt pijnstillers. Ook was er geen eten voor de patiënten en voor het verplegend personeel. Bo kon er niet meer tegen. Hij liep weg, kon het niet meer aanzien. Hij beloofde dat er een vrachtwagen vol mais zou komen. 100 zakken  á 50 kg. Dat is 5000 kg. Toen we terug waren in het kantoor van Clara heb ik zo gehuild. En nog weer schiet ik vol. Hoe bestaat dit! Wij moeten in Nederland alles van een voormalige patiënt wat niet is gebruikt vernietigen, terwijl ze het hier zo nodig hebben. Dit kan toch niet. We hebben meteen 8 inhaleermachines besteld voor de astmapatiënten. Ik heb beloofd dat ik me ga inzetten voor het ziekenhuis.  

Ook doe ik hierbij een oproep: dokters, verpl(e)eg(st)ers, (kraam-)verzorgsters, jullie zijn zo nodig hier!! Bedenk wat je kan doen voor je medemens! Het is echt zo hard nodig!