Reis naar Malawi deel 3
De maandag hebben we om 9 uur afgesproken om naar Mayaka en Mulanje te gaan. Mwiza was mooi op tijd. He’s a Holland man, zegt ie. Jonacio gaat vandaag met ons mee. Door Covid-19 en het gevolg daarvan kon Bo niet eerder naar Malawi en heeft Jonazio veel alleen moeten uitvinden. Hij heeft veel van onze directeur Rodney geleerd. Hij kijkt soms met verbazing naar Bo en Mwiza en hoort de grappen die zij maken onderweg. Na een poosje begint hij al een beetje mee te doen. We hebben altijd veel lol in de auto. Maar ook serieuze gesprekken over de Bijbel en wat de Bijbel vertelt.
Mayaka is een flink eind rijden, eerst naar Zomba en dan weer de binnenwegen zand en hobbels.
Opeens stopt Mwiza. Bo vraagt wat er aan de hand is en het blijkt dat onze auto aan de kook is. We hadden van iemand anders een auto gehuurd omdat de vorige niet echt betrouwbare auto’s had en nu begint het alweer. Wat een gedoe. Mwiza wilde met draaiende motor de dop eraf draaien om water bij te vullen, terwijl Bo zei dat hij eerst de motor moest uitzetten. Maar hij deed het niet, het gebeurde toch op zijn manier. Het water spoot eruit natuurlijk. Zie je nou zei Bo. Je moet het eerst laten afkoelen. Na het bijvullen konden we weer verder. Op een gegeven moment merkte Mwiza dat hij verkeerd was gereden. We zetten de auto stil en probeerden Brenda te bellen, maar geen verbinding. Wat nu? Bij een huisje zit een man mais te pellen. Bo gaat er naar toe met Jonacio en stelt een aantal vragen over zijn mais. Jonazio vertaalt in hun eigen taal. Aan het eind van het gesprekje geeft Bo de man wat geld. Die is zóó blij. Zijn dag is helemaal goed. Het gaat dan om twee euro.. Hij steekt beide handen in de lucht en zegent ons als we weer wegrijden. Voor Mwiza en Jonazio is het nu duidelijk waarom we verkeerd zijn gereden. We hadden in het begin een andere weg genomen dan die Mwiza altijd neemt om naar Mayaka te gaan. Op dat kruispunt gaat hij altijd rechts, dus deed hij ook nu. Hij had links gemoeten omdat hij nu van de andere kant kwam. Verkeerd, dus een uurtje langer hobbelen.
We hebben nu twee systemen. Ten eerste ons systeem Food For LiFe. Dan wordt aan de mensen gedurende drie jaar geleerd hoe ze hun mais beter kunnen verbouwen met gebruik van verrijkte compost en uiteindelijk zonder gebruik van kunstmest. Dat doen ze op akkers van 700m2 die ze van ons krijgen. Ze moeten dan ieder jaar 1 zak van 50 kg aan ons teruggeven. Wanneer ze dat drie jaar goed hebben gedaan mogen ze naar het Joseph systeem. Joseph doen ze op hun eigen land van 4.900 m2. Ze gebruiken dan alleen verrijkte compost. In dat eerste jaar geven wij hen de meststoffen en de zaaizaden. Zelf hebben ze geen toegang tot de markt. Wanneer ze dan de oogst moeten verkopen aan de lokale opkopers krijgen ze een hele lage prijs. Wij geven hen met Joseph dan een veel hogere vaste prijs. Ze mogen dan zelf kiezen of ze wel of niet aan ons verkopen voor een vaste prijs. In dat geval hebben ze een goed en stabiel inkomen. Wij hebben met ons hele grote aantal deelnemers wel toegang tot de markt. Project Joseph is te vergelijken met ons Mansholt systeem. Mais verkopen voor een vaste prijs.
De mais die wij terugontvangen uit Food For LiFe bedroeg vorig jaar 5.000 zakken van 50 kg. Deze mais is vorig seizoen in augustus gekocht door de Hersteld Hervormde Kerk. Zij werken samen de RPC in het zuiden van Malawi. Dat is een zeer arm gebied met veel mensen die vooral in februari geen eten hebben. Namens de HHK hebben wij in februari 3.600 zakken mais van 50 kg uitgedeeld aan de armen. Totaal 180 ton. De totale productie mais met Food For LiFe was vorig jaar ongeveer 5.000 ton. Iedere dag, het hele jaar, eten voor 100.000 mensen.
Dit seizoen hebben wij in Mayaka 42 zakken terugontvangen uit Food For LiFe en 60 zakken uit Joseph. In totaal verwachten wij dit seizoen opnieuw 5.000 zakken van 50kg uit FFF. Voor Joseph kunnen we nog geen inschatting maken.
Na Mayaka gingen we naar Mulanje. Mulanje ligt aan een hele grote berg, Mulanje Mountain. Onderweg zagen we een prachtige (dubbele) regenboog.
Mulanje heeft nog niet geoogst. Het was daar niet zo goed gegaan omdat er heel weinig regen was gevallen. Er zijn daar 98 deelnemers en dat blijft voorlopig nog zo.
Voor Jonazio was het een heel mooi leermoment om samen met ons op pad te zijn. Voor ons was het ook goed om hem te ontmoeten en te zien hoe hij het allemaal oppakte. We hebben er een goed gevoel over. Hij wordt dus onze director voor het zuiden met Rodney en Brenda als coach.
De volgende dag, dinsdag, gingen we naar Liwonde. Onderweg kreeg Mwiza een bekeuring omdat hij ingehaald had waar het niet mocht. Wat een gedoe. Mwiza wilde onderhandelen over zijn bekeuring en dat was hem bijna gelukt, als er geen vrouwelijke agent bij was geweest. Zij gaf aan dat hij moest betalen. De ene agent droop gauw af en de andere zei al verder niets meer. Mwiza was zo verontwaardigd. Uiteindelijk heeft Bo hem geroepen dat hij moest ophouden met soebatten en dat we hem geld zouden geven. Het ging om tien euro en al met al had het ons een half uur oponthoud gekost. Daarna gingen we naar de markt om drinken te kopen.
Geweldig zo’n markt, er is van alles te zien. Ze roepen heel hard om hun waar aan de man te brengen. En de kippen hoor je overal tussendoor kakelen. Want die worden veel gekocht en verkocht. Wat genieten, zo’n andere cultuur.
In Djoho, district Machinga hebben ze het goed gedaan. Er zijn 9 groepen. Ze kunnen 62 zakken aan ons terug betalen. Er was eén mevrouw die niet kon terugbetalen: ze was zwanger en kreeg net op de tijd dat er geplant moest worden haar baby. De baby werd ziek, malaria en daarna de andere kinderen ook, inclusief haar man. Bo heeft haar de mais kwijt gescholden. Mede omdat de groep het zo goed had gedaan, hoefde ze de zak van 50 kg niet terug te geven. Ze was heel erg blij. De leider van de groep in Djoho is Frank Banda. Hij is nog een jonge man, maar doet erg zijn best en is lekker fanatiek. Het zag er goed uit in Djoho. Een goed verzorgde en nette plek.
Na Djoho gingen we een klein eindje verder aan dezelfde weg, naar Ntadja. Het ligt in hetzelfde district als Djoho. Er was één mevrouw die 6 zakken had. Veel meer dan de anderen, die zaten op 1 a 2. De mensen daar hebben het niet zo goed gedaan. Ze gaven de schuld aan het feit dat hun grond aan de overkant van de weg ligt. Het schijnt dat de grond aan de andere zijde beter is. Ze wilden meer kunstmest. Maar Bo zei: Bij ons krijg je niet meer, maar minder, want kunstmest is niet goed voor je land. Het leek Bo beter dat ze ander land zouden gaan gebruiken en hij vroeg of dat mogelijk was om te huren. Dat kon wel, het was nog even steggelen over de prijs. Uiteindelijk heeft Bo hun geld gegeven om beter land te huren. Ook wilden ze nog chemicaliën tegen insecten. Maar dat is alleen mogelijk als ze de zakken die ze moeten teruggeven hebben ingeleverd.
Op de terugweg naar het hotel kwamen we nog een mooie “winkel” met houtsnijwerk tegen. Daar hebben we nog wat gekocht voor onze winkel in Wezep aan het Meidoornplein.
