Reis Malawi mei 2022 deel 1
Maandag 2 mei zijn we vertrokken en na eerst een nachtje in Nairobi te hebben doorgebracht kwamen we 3 mei in Malawi aan. Alweer een verslag over onze reis naar Malawi. We gaan ook zo vaak die kant weer op. Maar dat is ook elke keer weer nodig. De mensen hebben het zo nodig om te zien dat we betrokken zijn op wat ze doen. Zo blij als we er weer zijn. De lach op hun gezichten als we aankomen op het vliegveld en bij Africa House. Zo geweldig, een warm welkom. Het aantal gasten in de lodge trekt weer aan vertelde Marga ons. Gelukkig voor hen, want zij moeten het daar wel van hebben. Wij merkten het ook aan het eten, de gehaktballetjes over de spaghetti waren wat groter en dikker!
Bo had nog een afspraak met Nicholas. Die vroeg mij of het niet heel veel energie kostte, dat we er nu al weer waren. Tja, dat is wel zo inderdaad, maar het is ook nodig. Bo heeft 500 ton rotte mais van hem gekregen om te gebruiken met het compost maken. We zijn er geweest en hebben gekeken toen de jongens het aan het laden waren. Wat een bende, wat een sterke jongens en wat vonden ze het super dat we kwamen kijken. Dat kijken leverde voor hen natuurlijk ook wel wat op, Bo gaf hun 20 euro voor eten. We hopen dat ze het inderdaad gebruiken voor eten.
We hadden woensdagmorgen eerst nog een kleine aardbeving voor we vertrokken. Er kwam een raar geluid, zoals je hebt bij naderend onweer en zware regen. Maar het was droog. Daarna begonnen het bed en de muren en de grond te trillen. Ik riep Bo maar die sliep gewoon door. Daarna was het weer weg. Een gekke ervaring. We hebben het ook al eens bij Lake Malawi meegemaakt, maar nog nooit in de stad.
Op donderdag vertrokken we naar Blantyre, in het zuiden. Hotel Sunbird: Mount Soche, dat is de berg die je ziet vanuit het hotel. Jonazio, onze directeur voor het zuiden, was er om ons te verwelkomen. Bij aankomst krijgen we altijd een glaasje aangeboden, lijkt heel feestelijk. William en Kisinger waren in het restaurant ‘s avonds, er was veel blijdschap dat we elkaar weer zagen.
De volgende dag in de ontbijtzaal was het natuurlijk hetzelfde. Daarna bracht Mwiza ons met Jonazio naar Chileka, waar ze druk zijn met de voorbereidingen voor de demonstratie van aanstaande dinsdag. Dan komen er namelijk heel veel mensen om te zien hoe er verrijkte compost moet worden gemaakt. Ook wordt er een film gemaakt en is de tv uitgenodigd. Het wordt een hele happening. We gingen er heen voor inspectie of alles wel goed gaat. Bo moest echter nog heel veel uitleggen. Ze hadden de gaten in de grond veel te diep gemaakt, helemaal niet nodig. En dat terwijl het zo’n akelige klus was, omdat de grond zo erg hard is. Maar Bo zei, het is niet erg. Nu kunnen we laten zien hoe het niet moet, en hoe het juist wel moet. Hetzelfde gold het maken van compost. Ook dat hadden ze nog niet goed in de gaten. Ze hadden geen water gebruikt maar wel héél veel mest! Terwijl mest al zo moeilijk te krijgen is. Jonazio heeft er heel veel werk aan om alles te regelen voor dinsdag. Er moeten stoelen komen, die hebben ze niet; er moet plastic komen om onder te schuilen tegen de zon, die heel heet is op het open veld; er moet veel water worden geregeld, zowel voor de compost als voor de inwendige mens. We zijn erg benieuwd hoe het zal gaan.
Zaterdag ging Bo even met Mwiza naar de mensen in Mpemba. Daar zijn al 6 vrachtwagens met rotte mais aangekomen en een partij maismeel dat over de datum is. Ze gaan het gebruiken om er verrijkte compost mee te maken. In de andere dorpen rondom is er al kippenmest geleverd. De rotte mais wordt daar ook naar toegebracht, zodat mensen samen met het groen dat ze verzamelen hun verrijkte compost kunnen gaan maken. Mensen snappen niet hoe het kan dat je met verrijkte compost heel goed mais kunt verbouwen. Dat is ook de reden dat we aanstaande dinsdag, 10 mei, een demonstratie geven. Terwijl Bo in Mpemba was heb ik mooi dit verslag kunnen maken. Daarna hebben we nog een gesprek met Jonazio gehad om even bij te praten.
Zondagmorgen werden we in de ontbijtzaal welkom geheten door de manager van het hotel omdat we “belangrijke gasten” zijn volgens haar. We zijn hier natuurlijk best een aantal dagen, dat is een mooie inkomstenbron.
Later op de dag kwam de schoonmaakster voor de kamer. Toen ze klaar was gaf ik haar 2.000 Mkw, (2 euro). Ze ging op haar knieën voor me, zo blij. Wat voelde dat akelig. Ik had haar blij gemaakt, maar zoveel dankbaarheid, dat vind ik lastig hoor.
‘s Middags gingen we op bezoek bij Paul en Esther van Gulugufe. Wat hebben zij veel meegemaalt tijdens de overstromingen eind januari (zie de verslagen van onze vorige reis). Gelukkig zijn het sterke mensen en verliezen ze de moed niet. Wilt u voor hen bidden?
Wij verlengen onze tijd in Blantyre met twee dagen. Er is nog heel veel te doen.
Een hartelijke groet voor u/jullie allen.
