Zondag was onze rustdag. We hebben heerlijk uitgerust, lekker gelezen en genoten van de omgeving hier bij het hotel.
Maandag gingen we de eerste groep bezoeken, samen met onze directeur Jonazio. We hadden hem al ontmoet in het hotel. Hij is daar werkzaam. Jonazio woont in een behoorlijk slecht deel van Blantyre. Wij zouden het een sloppenwijk noemen. Tijdens een vorige reis hebben we afspraken met hem gemaakt om elders te kunnen gaan wonen. Hij heeft samen met zijn vrouw Secret twee kinderen, een jongen en een meisje. Het jongetje heeft een handicap. Het verkrijgen van een stuk land in Malawi is een heel gedoe. Het moet langs vele schakels gaan voordat het lukt. Maar nu na zoveel tijd is het eindelijk gelukt en mag hij zich eigenaar noemen, oftewel `landlord´ zoals hij zegt. Dit is de eerste stap. Nu nog een huis.. We zijn dus eerst op het land gaan kijken. Een prachtige plek, waar meerdere huizen gaan komen. Een nieuw dorp. Hij is zo trots en zo dankbaar dat God ons hier heeft gebracht om dit voor hem te verwezenlijken. Daarna gingen we naar Mposa, een deel van Blantyre. De mensen van die groep doen al drie jaar mee. Ze doen het heel goed en waren blij dat we hen nu voor het eerst bezochten. Ze probeerden echter wel onder de terugbetaling uit te komen. Dat is natuurlijk wel begrijpelijk, maar we moeten ons echt aan de regels houden, want anders kan ons project niet blijven bestaan. Volgens Jonazio kunnen deze ook echt wel terugbetalen. Dan moeten we dus streng zijn en dat is best lastig.
´s Avonds terug in het hotel zagen we onze accountant, dhr. Khumbo. Na het gesprek met Bo kreeg hij de laptop van “Stichting Hand” overhandigd. Daar was hij heel erg blij mee.
Daarna gingen we eten, De kok had op verzoek van Bo lekkere tomatensoep gemaakt. Het was heerlijk. Samen met een kipschnitzel konden we er weer tegen. De lunch slaan we meestal over, tenzij we een hele lange rit moeten maken.
De volgende dag gingen we naar Thyolo, ongeveer een uur rijden en de weg vol hotsen en botsen. De groep bestaat uit 112 deelnemers en was erg enthousiast, ze waren erg blij dat wij er waren. Hun oogst was minder dan vorig jaar, maar ze beloofden wel terug te betalen. Terug in het hotel hebben we de chauffeur Mwiza voetbalkleren naar de plek van Frank en Willeke laten brengen. Daar waren een aantal voetballers die heel graag kleding wilden was ons verteld. V.S.C.O. geeft niet alleen voor ons, ook anderen kunnen er in delen. Geweldig!
Daarna hebben we Mwiza (opnieuw) naar de opticien gestuurd om zijn ogen op te laten meten. Wij hadden het idee dat dit echt nodig is. Overal zie je hier ook aanplakbiljetten met de tekst: Zorg goed voor je ogen, je hebt maar één paar en je kunt ze niet vervangen.
Vanavond kregen we de maaltijd op kosten van het hotel. De manager heette ons welkom. Echt leuk.
Donderdags had Bo een meeting met vertegenwoordigers van alle zeventien comités in deze regio. Jonazio, onze directeur, had alles voorbereid en na de bespreking kreeg iedereen nog een maaltijd. Ik had last van vermoeidheid en bleef in het hotel. Het was een fijne meeting zei Bo. Uit alle zeventien dorpen, die samen 1.500 deelnemers hebben, waren er twee vertegenwoordigers aanwezig. Samen vormen ze het district Blantyre. Iedereen was enthousiast over het systeem en er was zelfs één van hen, die 80 mensen in zijn omgeving zover had kunnen krijgen om ons systeem op eigen houtje te gaan volgen. Ze hadden zelf zaaizaden, meststoffen en groen gekocht. Een andere leider vertelde dat hun gewas, tot hun verbazing, na zeven weken geen regen te hebben gehad gewoon was blijven doorgroeien, terwijl de mais om hen heen van niet-deelnemers was verdord. Wat ontvangen wij een zegen, zei hij!
