De taxi was vroeg in de morgen mooi op tijd toen we uit Oosterwolde vertrokken. Nog even een knuffel van de buurvrouw en toen op weg. Aangekomen op Schiphol verliep alles soepel. De mevrouw aan de incheckbalie uit Hoogezand heeft ons fijn geholpen. Alle koffers en tassen (6stuks) waren allen goed van gewicht.
Eenmaal in het vliegtuig kregen we te horen dat er nog 4 personen moesten komen en dan konden we vertrekken. Een héél groot vliegtuig! De stewardessen waren heel vriendelijk. Er werd ook uitgelegd dat we niet over Soedan mochten vliegen, dat was te gevaarlijk. Daardoor was het erg druk in het luchtruim daar. Elke vlucht nam bijna dezelfde route. Eindelijk konden we vertrekken. Maar tijdens het taxiën naar startbaan kregen we de melding dat we terug moesten. Er was toch nog iemand achtergebleven. Of die nog mee mocht was even de vraag, maar anders moest er nog bagage uit. Daarna bleek dat het om een kind van iemand ging. Je kind vergeten, hoe bestaat het!! Wat een toestand. Maar vliegtuigen moeten wachten op toestemming voor vertrek en die hadden we net gekregen, dus maar afwachten of we dan weer mochten vertrekken. Elk vliegtuig moet op zijn beurt wachten.
Eindelijk kregen we groen licht. Maar toen, je kunt het bijna niet geloven, deed de pull-truck, die het vliegtuig achteruit moest trekken het niet. Dus moest er eerst een nieuwe pull-truck komen. Daarna konden we dus eindelijk gaan. Inmiddels was het twee uur later dan gepland. Wij kwamen dus veel later op Nairobi aan. Wij hadden daar gelukkig een overnachting in een hotel, maar er waren ook heel veel mensen die hun aansluiting hadden gemist.
De volgende dag gingen we vanuit Nairobi naar Malawi. Er zaten al veel mensen in de vertrekhal. Toen de bus voorreed om ons naar het vliegtuig te brengen zei Bo: laat de meesten maar voorgaan, want wij zitten op rij 2, anders houden we alles op. Er komt vast nog wel een bus. Dus al die mensen werden gecheckt en gingen in de bus. Het duurde een poosje en toen mochten ze er allemaal weer uit. Ons vliegtuig was nog niet startklaar. Het moest nog bevoorraad worden e.d. Weer een uur vertraging. Maar eindelijk konden we dan in de bussen en toen eindelijk naar Malawi. Wat een gedoe, alle bagage kon niet in de bakken dus we hadden Bo zijn handkoffer tussen ons instaan en mijn handkoffer ging in het ruim. Op het vliegveld stond de bagage al mooi op de karretjes bij de band op ons te wachten. Die jongens weten precies welke bagage van ons is en brengen het dan samen met ons naar de douane. Er was nog even een extra check, want ze had iets in mijn koffer gezien en ze wilde weten wat dat was.
Eindelijk naar Mwiza, onze chauffeur. Wat fijn om hem weer te zien! Gelukkig was alles goed met hem en zijn gezin. Maar hij vertelde ons veel over de overstroming en alles wat dat met zich mee heeft gebracht. Er is veel leed in Malawi. In het zuiden hebben ze geen eten en geen huis, in het noorden geen eten.
De auto zag er goed uit, al moet Mwiza morgen eerst naar de garage voor twee andere banden en de airco moet worden nagekeken, want die deed het niet en die hebben we wel nodig. Het is hier lekker warm.
In Africa House was het personeel heel blij om ons weer te zien en er was ook nog een verrassing: Pieter, de zoon van Bo was er ook! Echt gezellig! We waren wel erg moe van de reis en zijn op tijd gaan slapen. In de nacht begon er een alarm, iedere keer maar weer. Het hield maar niet op. Uiteindelijk Bo op de stoel, met daarop weer een tas, en zo kon hij bij het plafond en heeft hij de rookmelder eraf getrokken. Even ging dat goed, maar Bo wist niet dat hij de batterij er dan ook nog uit moest halen, want daarna begon het ding weer. Eindelijk konden we echt tot rust komen.
Vanmorgen een heerlijk ontbijt gehad, scrambled eggs en toast met jam. We hopen dat jullie een fijne gezellige koningsdag zullen hebben en dat de driekleur weer op de normale manier overal mag wapperen!!
