De bruiloft van Chimango en Grace.
De kerkdienst begon om 08.00 uur ´s morgens. Toen we daar aan kwamen werden we meegenomen door iemand die ons vertelde dat Chimango ons graag wilde begroeten. Wat bleek: hij zat achterin de auto, te wachten tot Grace er was. Daarna gingen we de kerk in en werd ons een plek gewezen. Mooi voorin, op de tweede bank.
Vanuit de zijdeur kwamen de bruidsjonkers, vrienden van C. & G. binnen, met een boeketje achter hun rug. Door de hoofdingang kwamen de bruidsmeisjes binnen. Zo liepen ze op elkaar af, één voor één koppel, bij elkaar drie, en liepen ze samen naar voren, richting preekstoel, waarna ze hun plaatsen innamen: jongens aan de ene kant en meisjes aan de andere kant. De vriendin van Grace, Flora uit Angola, was één van de bruidsmeisjes. Zij woont ook in Nederland en heeft bijna haar diploma. Samen hebben we bijvoorbeeld nog een keer de Beeldentuin in Garderen bezocht.
Daarna kwam een klein bruidsjongetje met de Bijbel naar voren. En daarna een klein bruidsmeisje, dat bloemblaadjes uitstrooide in het gangpad.
Toen kwam Chimango de zij-ingang van de kerk binnen met aan de ene kant zijn moeder, en aan de andere kant zijn oom. Vanuit de hoofdingang kwam Grace binnen tussen haar ouders Timothy en Brenda in. Grace had een sluier voor haar gezicht en een prachtige trouwjurk aan met een gigantische rok (lastig zitten!!). Met kleine pasjes kwamen ze naar elkaar toe, waarna ze samen naar voren liepen. Chimango had een wit colbert aan, prachtig met zijn zwarte huid!
De kerkdienst was erg mooi. De dominee had een mooie preek, voor zover wij alles konden volgen. Een gejuich ging op toen Chimango de sluier naar achteren deed. Verder verliep de dienst bijna net als bij ons, het ja-woord, de zegen, de ringen en de Bijbel. Verder moesten ze tekenen voor het huwelijk. In Malawi mag de kerk ook het burgerlijk huwelijk sluiten. Wij doen dat apart van elkaar. Na de dienst was er nog een grote familiefoto op het bordes van de kerk en toen gingen we in de auto achter hen aan naar de plek waar de foto’s werden gemaakt. Met een hoop geknal reden we door Lilongwe.
Er werden heel veel foto’s gemaakt, alleen van het bruidspaar en de bruidsjonkers en -meisjes. Geen familie erbij. Daarna gingen we naar een plaats waar we een lunch kregen aangeboden. Ze hadden er echt flink werk van gemaakt. (Wij aten alleen rijst en een flink doorgebakken kippenboutje). Zij konden zich daar allemaal omkleden, want ’s middags had iedereen weer wat anders aan.
Toen we bij de bruiloftstent aankwamen werden we aangekondigd als speciale gasten en mochten wij het feest openen door naar onze plaatsen te dansen. Helaas, Bo kan niet dansen! Haha. Na ons kwamen Chimango en Grace er aan. Een gejuich ging op, wat zagen ze er prachtig uit. Grace had nu een nauwsluitende jurk met sleep en heel veel kraaltjes en Chimango was in het zwart.
En toen begon het feest, met een speaker die alle groepjes aankondigde. De familie van Chimango, de familie van Grace, studenten van de universiteit, de mensen van de plek waar ze wonen, verenigingen, firma’s, de bruidsgasten, ook Food for Life, worden allemaal afzonderlijk opgenoemd en gevraagd om geld te geven voor het bruidspaar. Er staan twee grote manden klaar aan elke kant van het bruidspaar, waar men het geld in kan gooien. Er wordt echt gegooid. De vloer lag soms bezaaid met geld. Ze hebben in Malawi alleen papiergeld, dus maken ze er zo klein mogelijke coupons van, zodat ze zoveel mogelijk biljetten kunnen gooien. Eén coupon van 50 MKw is minder dan een halve eurocent. Dus soms hebben ze een hee grote stapel geld in handen, dat gooien ze één voor één in de mand. Ze dansen en juichen daarbij. Een feest om te zien. Zo blij om te geven, terwijl ze zelf bijna niets hebben. Aan de bruiloft komt geen spatje alcohol te pas. Iedereen krijgt alleen een flesje water. Pure blijdschap, ze kronkelen in de dans van blijdschap. Dit duurde uren. Daarna mochten wij als eregasten de kaarsen aansteken voor de taart. Ook mochten we nog iets in het algemeen zeggen tegen Chimango en Grace. Toen kwamen de gevers van de cadeaus aan de beurt. Ondertussen kreeg iedereen nog een bakje met iets te eten erin, een cakeje, een stukje kip en een soort loempiaatje. En werden we bedankt voor alles en was het feest afgelopen. Tegen 19.00 uur waren we weer terug in het hotel.
Zondags hebben we de Avondmaal dienst in Oosterwolde live bijgewoond. Wat een fijne dienst en wat bijzonder. Dat dit toch mogelijk is, geweldig. Ook al hebben we dan geen brood en wijn gehad, toch voelden we ons heel erg verbonden. Morgen vliegen we terug. Ik heb er zin in.
