Vandaag zijn we naar het platteland gegaan, op bezoek bij boeren. Afgelopen zaterdag waren we ook al in een dorp, waar boeren gaan starten met de teeltmethode van Food For Life. Vandaag bezochten we boeren die al meerdere jaren volgens deze methode maïs verbouwen.
We pikten eerst Brenda op. Zij ging met ons mee als directeur van het gebied en had deze trip georganiseerd. We zijn op vier verschillende plaatsen geweest. Dat lijkt misschien niet veel, maar door de zeer slechte wegen kost het veel tijd om van de ene naar de andere locatie te komen. Zodra je van de verharde hoofdweg af bent, rijd je over onverharde paden. Eigenlijk kun je het nauwelijks wegen noemen. Door de regen zijn delen van de wegen weggesleten, dus langzaam rijden is noodzakelijk. Dit past bij Malawi: men heeft de tijd en neemt ook de tijd voor je.
Akker 1 en 2 lagen relatief dicht bij elkaar. Dit gebied heet Emazinyeni. Henley Lungu stuurt hier de boeren aan. Zie foto 1 en 2. De man op foto 1 draagt een T-shirt met de tekst ‘Economie, management en recht’. Dit shirt heeft hij bij een eerder bezoek gekregen en hij draagt het nog steeds. Zo te zien wordt het niet elke week gewassen. De vrouw in de blauwe jurk is Brenda.
Bij akker 3 stond een ontvangstcomité klaar. Dit zijn de boeren uit deze omgeving die het beste presteren. Zij hebben veel complimenten ontvangen. Foto 3, 4 en 5 zijn hier gemaakt. Deze plaats heet Enyezini en Francis Soko is hier de leider.
Foto 6 is genomen bij de vierde akker. Hier is Ellias Moyo de leider, in de plaats Emusizini.
Het later planten, in januari in plaats van november of december, blijft voor alle boeren lastig. Deze boeren gebruiken wel allemaal natuurlijke mest en geen kunstmest, wat hier gebruikelijk is. Daarnaast maken zij gaten in de grond om te zaaien. Bij boeren die niet deelnemen aan Food For Life zien we veel maïs die op ruggen of richels is gezaaid (foto 11). Bo geeft aan dat dit geen goede methode is, maar deze manier is jaren geleden door de overheid gepromoot en men wil dit nu niet meer aanpassen, met alle gevolgen van dien. We maken er zelfs een grapje over door te zeggen dat in Nederland het water in de bodem zakt, maar dat het water in Malawi blijkbaar naar de bovenkant van de richels gaat.
Het is goed om te horen dat de Food For Life-boeren tevreden zijn en voldoende voedsel hebben. Boeren die voor het eerst willen deelnemen, hebben nu al een tekort aan eten en kampen met honger, terwijl er nog gezaaid moet worden. Het is heel mooi om te zien en te horen dat de Food For Life-methode werkt. Ik ben benieuwd naar de oogst in mei volgend jaar. Oogsttijd is voor de boeren een periode van vreugde en blijdschap.
Bij de bezoeken aan de laatste twee plaatsen hebben we cadeautjes uitgedeeld aan de mensen en de kinderen. Veel kinderen waren op school, maar zij ontvangen wat via hun ouders. Zie foto’s 7, 8, 9 en 10.
Door het warme klimaat groeien er in Malawi bananen en mango’s. Zie foto’s 12, 13 en 14.
Om een indruk te geven van de omgeving heb ik foto 15, 16, 17 en 18 toegevoegd. Het is een heuvelachtig en bergachtig gebied met een prachtige natuur.
Op de markt en langs de weg is van alles te koop, zoals te zien is op foto 19, 20, 21 en 22.
We zagen ook een oudere vrouw die langs de kant van de weg iets aan het verbranden was (foto 23). We hebben haar 5.000 kwatcha gegeven, ongeveer 2,50 euro. Er wordt hier veel verbrand langs de weg, van allerlei materialen. Hiervoor is geen vergunning nodig. Daarnaast ligt er veel afval langs de weg. Veel mensen laten afval gewoon vallen zodra ze het niet meer nodig hebben. Omdat er al veel rommel ligt, voelt één extra stuk afval niet meer als een verschil.
We zagen ook veel auto’s met flinke rookpluimen uit de uitlaat, vooral bij het omhoog rijden (foto 24). Ik heb niet veel verstand van auto’s, maar mogelijk is de verbranding niet goed of wordt er brandstof van slechte kwaliteit gebruikt.
Daarnaast zien we veel tankwagens met brandstof rijden (foto 25). Onze taxichauffeur vertelde dat deze brandstof helemaal uit Dar es Salaam in Tanzania moet komen, soms over een afstand van wel 2.000 kilometer.
Een wasstraat ziet er in Malawi heel anders uit dan in Nederland (foto 26).
Mzuzu heeft ook een vliegveld, maar dat is momenteel niet in gebruik (foto 27).
Na een intensieve rit hebben we Brenda weer veilig thuis afgezet en zijn we zelf teruggereden naar ons verblijf in Mzuzu.
Aan het einde van de middag hebben Bo en ik nog verschillende zaken doorgesproken om meer structuur in de financiën aan te brengen. We zijn bezig met het maken van formats waarin afspraken over bedragen duidelijk worden vastgelegd en die deelnemers kunnen gebruiken. Ondanks dat Malawiërs vriendelijk zijn en vaak ook christelijk, rekenen ze soms vooral naar zichzelf toe. Wij streven naar openheid en eerlijkheid.
Voor het avondeten hadden we pizza besteld. We bestelden om 18:00 uur en vroegen hoe laat het eten klaar zou zijn. Na een uur konden we komen eten. Wij Nederlanders zijn natuurlijk vrij strikt met tijd, dus om 19:00 uur zaten we aan tafel. Uiteindelijk duurde het tot na 20:00 uur voordat de twee pizza’s werden geserveerd. Zelfs de kok kwam zich nog verontschuldigen. Hij gaf aan dat hij maar één oven had. Of dit de echte reden was, weet je nooit helemaal zeker in Malawi.
Vanaf 18:00 uur hadden we een gesprek met iemand die in Malawi werkt voor World Servants. Hij organiseert reizen naar Malawi waarin vrijwilligerswerk wordt gedaan. Een gedreven man met veel kennis van het land, die we altijd kunnen raadplegen.
Dankbaar voor deze dag. Vooral om te zien dat de Food For Life-methode werkt en mensen voedselzekerheid hebben. Bij de derde akker werd zowel bij aankomst als bij vertrek gebeden. Mensen leven hier dicht bij de natuur en weten zich afhankelijk van God. Toen we daar weggingen, zongen ze voor ons. De strekking van de tekst was: tot ziens Brenda, tot ziens Bo en welkom Peter.
