Vanmorgen namen we afscheid van het Chikho Hotel in Mponela. Bij het ontbijt heb ik een stukje cake en een soort muffin gegeten. Wat was dat droog zeg. Ze kunnen hier wel wat Zeelandia-grondstoffen gebruiken.
We zijn eerst naar Lilongwe gereden. De komende dagen verblijven we weer in het Africa House, waar we ook de eerste dagen van ons verblijf zijn geweest. Bij aankomst komen er meteen allerlei mensen op je af die daar werken: de portier (die de poort al heeft geopend), de tuinman, de barman, de medewerker van de wasserette en de schoonmaker. Ze willen allemaal helpen met het naar binnen brengen van de koffers, in de hoop een fooi te krijgen. Het is hier niet de gewoonte dat je zelf je koffers naar je kamer brengt, dus dat laten we maar gebeuren, tegen een kleine vergoeding.
Bij het Africa House zagen we kleurrijke vogels, maar die heb ik helaas nog niet goed op de foto kunnen krijgen.
Vandaag hebben we het wat rustiger aan gedaan, een beetje weekend. Samen met de taxichauffeur ben ik naar Lake Malawi geweest. Het was een stukje rijden, maar absoluut de moeite waard. Dit zoetwatermeer is UNESCO-werelderfgoed. Het herbergt het grootste aantal vissoorten van alle meren ter wereld, naar schatting tussen de 800 en 1.000 soorten, waarvan ongeveer 90 procent cichliden zijn die alleen in dit meer voorkomen. Het water ziet er helder uit.
Het meer is enorm groot: ongeveer 580 kilometer lang en 75 kilometer breed, met een oppervlakte van zo’n 29.600 km². De gemiddelde diepte is 292 meter en het diepste punt ligt op 706 meter. Ik vroeg aan Google waarom dit meer zo diep is. Het antwoord: het ligt in een grote slenk van de Grote Riftvallei van Afrika, een geologisch actieve zone waar de aardkorst uit elkaar trekt. Hierdoor ontstaan diepe depressies die zich vullen met water. Aan de overkant van het meer ligt Mozambique en meer naar het noorden Tanzania. Enkele foto’s hiervan zijn toegevoegd (foto 1 en 2).
Onderweg zie je veel dingen die steeds terugkomen. Wat we nu al meerdere keren hebben gezien, is dat jongens langs de weg staan met geroosterde muizen of termieten om te verkopen. Wij eten toch liever iets anders.
Ik heb ook nog enkele foto’s van de omgeving toegevoegd, foto 3, 4 en 5.
Gewone taxi’s, zoals wij die kennen, zie je hier weinig. In plaats daarvan zie je vooral busjes die helemaal volgepropt zijn met mensen, of personenvervoer in de open laadbak van een auto of vrachtwagen. Daarnaast worden fiets- en motortaxi’s steeds populairder. Daar heb ik een paar foto’s van toegevoegd, foto 6, 7 en 8.
In Nederland wil bijna iedereen een mooie en nieuwe auto. Hier is het tegenovergestelde het geval. Je ziet veel oude auto’s waar van alles aan kapot is. Een APK-keuring kennen ze hier niet; vrijwel alles is toegestaan. Deuken zijn geen probleem. Ik heb een foto toegevoegd van zo’n auto (foto 9). De achterklep is dichtgebonden met een touw, iets wat je hier vaak ziet. Of het past net niet meer, of de sluiting werkt simpelweg niet meer.
De laatste foto geeft een beeld van hoe een dorp of stad er ongeveer uitziet als je binnenkomt.
Eergisteren ontmoetten we, naast de arme man Tyford, ook twee arme vrouwen. Daarover wil ik nog kort iets delen.
Timekereyani is een vrouw van 68 jaar. Ze is sinds 1999 weduwe. Ze heeft vijf kinderen, maar zij doen niets voor haar en wonen ver weg. Ze heeft niemand die voor haar zorgt.
Tifwepo weet zelf niet hoe oud ze is. Iemand die met haar meekwamen gaf aan dat ze 93 jaar is. Ze is vrijwel doof en hoort alleen iets als je heel dicht bij haar oor hard praat. Dat maakt communiceren lastig. Ze heeft geen hulpmiddelen voor haar doofheid. Ook zij heeft niemand in haar omgeving die voor haar kan zorgen. Net als Tyford heeft ze geen tanden meer. Ze heeft geen eten en kan alleen voedsel gebruiken waarvoor geen tanden nodig zijn.
Ook voor deze vrouwen gaat onze contactpersoon Alice op zoek naar iemand die dagelijks voor hen kan zorgen, zodat ze geen honger hoeven te hebben. Het voedsel wordt door ons betaald. Zo proberen we op een heel concrete manier vorm te geven aan de beker water waarover wordt gesproken in Mattheüs 10 en Marcus 9.
Bedankt voor het lezen en meeleven.
