Voordat we naar Malawi gingen, vertelde Bo al dat dingen hier vaak anders lopen dan gepland. Dat hebben we vanmorgen meteen ervaren.
We wilden om 8 uur een lokale kerkdienst bezoeken bij St Andrew’s CCAP Church, maar daar bleek geen reguliere dienst te zijn. In plaats daarvan was er een jeugdbijeenkomst, die zou duren tot 14:00 uur. Andere diensten in de omgeving waren al begonnen, waardoor aansluiten geen optie meer was. Daarom zijn we teruggegaan naar ons verblijf, Chatonda Lodge.
Daar hebben we meegeluisterd met onze thuisgemeente, zowel ’s morgens als ’s middags. In Kapelle waren er twee diensten die in het teken stonden van advent. In de morgendienst ging het over de boodschap van de engel aan Maria uit Lukas 1. Maria krijgt onverwachts een hemelse bezoeker die haar vertelt dat zij de moeder zal worden van de Heere Jezus, de Messias. Hij is de Verlosser, de Zaligmaker van onze verkeerde dingen, onze zonden.
De middagdienst ging over de adventsverwachting van Lamech. Lamech uit het geslacht van Kaïn zingt een lied over wraak, terwijl Lamech uit het geslacht van Seth een lied zingt over zijn zoon Noach. Noach zal rust en troost brengen. Deze lijn mag doorgetrokken worden van Noach naar de Heere Jezus. Hij brengt echte rust en troost. Zien wij uit naar Zijn komst? Is Hij onze rust en troost?
Vandaag hebben we een rustige dag gehouden. Ik heb wat gelezen, een stukje over het terrein gelopen en een paar podcasts geluisterd van Dick en Daniël geloven het wel. We verblijven hier op een lodge, net als bij ons eerste verblijf in Lilongwe. Het terrein is volledig ommuurd. Het wordt sterk afgeraden om je als blanke buiten het terrein te begeven in verband met de veiligheid. Dat advies neem ik dan ook ter harte.
Ook het avondeten liep anders dan afgesproken. We zouden om 16:00 uur ons eten bestellen voor vanavond. Na het bekijken van de menukaart gaven we allebei onze bestelling door, maar beide gerechten bleken niet beschikbaar. Dan maar de vraag: wat is er wél? Ik maakte een nieuwe keuze en Bo koos voor een eigen menu: chips with sausages and omelet.
Volgens afspraak gingen we om 18:00 uur naar het restaurant, maar toen bleek dat mijn gekozen menu alsnog niet beschikbaar was. Uiteindelijk werd het voor mij ook chips, maar dan met kip. We aten daardoor pas ruim na 18:30 uur. Het is wennen aan de cultuur in Malawi. Ik denk dat een restaurant in Nederland dat zo zou werken, het niet lang zou volhouden. Toen wij vertelden dat we in Nederland alles plannen en onze agenda op de telefoon lieten zien, keek de jongeman die ons bediende ons verbaasd aan. Dit was voor hem iets totaal onbekends.
Voor Malawiërs is voedsel prioriteit nummer één. Alle andere zaken komen pas daarna. Veel mensen zijn dagelijks bezig om überhaupt eten op tafel te krijgen. Veel Malawiërs hebben geen auto en als er te weinig geld is, kunnen kinderen niet naar school. Wist je dat één op de tien kinderen nooit naar school gaat, ongeveer 25% van de bevolking analfabeet is en dat dit percentage bij vrouwen en op het platteland nog hoger ligt?
Daarnaast voelen Malawiërs zich sterk verbonden met de plek waar ze geboren zijn, hun home village. Gisteren waren we in het dorp Lumwira 2. Een vrouw die daar geboren is, maar inmiddels al langere tijd in Lilongwe woont, heeft het initiatief genomen om haar geboorteplaats aan te melden voor het Food For Life-project. Ze voelt zich verantwoordelijk voor de inwoners van haar home village. Dit is kenmerkend voor Malawi. Ook willen veel mensen uiteindelijk begraven worden in de plaats waar ze geboren zijn.
Dit was een korte update van vandaag. Morgen gaan we weer het veld in.
