Zaterdags hadden we een uitstapje. We gingen eindelijk eens naar Livingstonia. Ik wilde dat zo graag eens zien en vind eigenlijk ook dat je dat moet hebben gezien als je in Malawi bent geweest. Bo was er al eens geweest en ik wilde er al zo vaak naar toe. Maar de vorige keer was de brug weggespoeld door de regen en moesten we omkeren vanwege de lange file. Nu ging het dus eindelijk gebeuren.
Eerst zagen we bij het ontbijt nog iemand die ons in Blantyre ook al had gezien. Even uitgewisseld wat we in Malawi doen. Ze zijn altijd geïnteresseerd. Bo heeft een jack van Mwiza cadeau gekregen waar zijn naam, de naam van het project, en de datum van de demonstratie op zijn geborduurd en dat het om verrijkte compost gaat. Voor Mwiza een hele uitgave! Voor Bo een mooi cadeau.
De reis naar Livingstonia was prachtig. James was natuurlijk heel trots, want het ligt in zijn district, Rumphi, met hele hoge bergen. Een prachtig landschap. Livingstonia is een typisch Schots stadje, gesticht in 1894 door Schotse missionarissen en genoemd naar de Schot David Livingstone. Hij was een ontdekkingsreiziger die heel lang in Afrika heeft gewoond. Een heel interessant verhaal. Vandaar dat de Schotten ook nu nog heel veel voor Malawi betekenen. Zij geven heel veel steun aan Malawi. We zijn eerst bij de oude kerk gaan kijken. Wat een prachtige kerk en we hadden geluk, de deuren stonden open en we mochten binnen kijken. Het was super. De foto’s laten het wel zien. Zo oud en zo bijzonder.
Er werd destijds ook een schooltje opgericht, maar tegenwoordig is er zelfs de University of Livingstonia. We zagen er heel veel studenten uit allerlei landen. We hebben sommige ontmoet uit Denemarken, USA, Duitsland en Nederland. De jongelui uit Nederland kenden James ook, dat was erg leuk. Ze zijn tot 17 juni Malawi en komen uit Apeldoorn.
De Malawiërs die de jeugd begeleidden vroegen ons wat “koekenbakker” betekende en wat “knikkers” waren. Het scheen dat er een Nederlandse man beneden in het dorp werkte die dat altijd tegen hen zei. Hé koekenbakker! Leuk om dat uit hun mond te horen.
De volgende dag, zondag, gaan we naar de kerk in Mzuzu. Daarvoor, bij het ontbijt in het hotel, kwam de muziek ons al tegemoet: “Hoe groot zijt Gij” en “God wijst mij de weg”. Super toch, om zo de dag te beginnen. Ik werd er helemaal blij van. We ontbeten al om 7 uur. De kerk (tweede dienst!) begint om 8 uur. Bij de kerk aangekomen zagen we dat er een grote tent, lees: plastic overkapping, was geplaatst. Er is wat bijzonders te doen, zei James. Dat klopte: er werd een nieuwe dominee bevestigd voor Mzuzu. Mzuzu is een grote stad, met heel veel dorpen er om heen. Dus een hele grote gemeente. Wij werden uitgenodigd om vooraan te zitten, bij de genodigden. De dienst duurde maar liefst 5 uur! Het was wel een hele mooie dienst, met een mooie preek door de moderator, met heel veel koorzang en heel veel collectes. Elk dorp komt zingend en dansend naar voren en brengt geld voor de nieuwe dominee en zijn vrouw mee. Ook kreeg de dominee soms een cadeau: een vloerkleed of een mok met zijn naam erop! Als belangrijke bezoekers mochten wij geld in een mandje doen. Maar ik ben ook nog met een koor meegegaan, al dansend en zingend. Ik vind zoiets zo leuk om mee te doen. Dat mensen die zelf bijna niks hebben, zo blij kunnen zijn om geld te geven! Aan het einde van de dienst toen alle leden van de “kerkenraad” naar de consistorie gingen, mocht ik naast de moderator de kerk uitlopen. Dat was wel even slikken, een hele eer. We werden ook nog uitgenodigd voor de lunch, maar dat hebben we niet gedaan. James, onze chauffeur, was er ook bij en wilde natuurlijk wel graag naar huis. We waren al vanaf half 7 in touw.
’s Middags heb ik een verslag geschreven. Morgen vertrekken we weer naar Mponela, in verband met de demonstratie in Madisi van aanstaande woensdag. Bo hoopt morgen eindelijk zijn apparaat te ontvangen.
