De volgende dag hadden we een afspraak gemaakt met de mensen in Kafuzi. Degenen die ons al een tijdje langer volgen weten het misschien nog wel. Ik heb daar eens kleding uitgedeeld. De vrouwen dachten toen dat ik kisten vol bij me had, maar dat viel toen heel erg tegen. Ze waren erg teleurgesteld. Deze keer gaan we het consultatiebureau wat daar is gevestigd verblijden met een digitale kunststoffen babyweegschaal. We hebben deze gekregen van één van onze kinderen. Zij hadden hem in gebruik gehad voor Simon, onze kleinzoon en ons gevraagd of we hem wilden meenemen voor Malawi. James, onze chauffeur stelde Kafuzi voor. En omdat we daar al eens eerder waren geweest leek ons dat een goed idee. Toen we aankwamen zagen we dat ze daar ook een nieuw ziekenhuis hadden gebouwd. Ze vertelden ons dat dit het eerste cadeau was voor het nieuwe gebouw. Ze waren er heel erg blij mee. Tevens wat badstof omslagdoeken voor baby’s en knuffels gegeven. Er werd meteen een mevrouw met een baby geroepen, zodat hij hem even kon uittesten. Geweldig! Wat leuk. De baby was een beetje ziekjes geweest en was iets afgevallen. Dit was dus een goede test. De mevrouw kreeg een prachtig gehaakt dekentje. Zo fijn, die blije gezichten. We zijn nog even rondom het gebouw gelopen. Het zag er goed uit. Wel hebben ze natuurlijk nog heel veel nodig voor de inventaris. Bo zegt dan, ga maar mais verbouwen en verkopen, dan kun je heel veel geld verdienen. Dat is iets wat ze zelf dus niet kunnen bedenken. Gelukkig vinden ze het wel een goed idee.
Donderdags zijn we naar Chitokoto geweest om de beloofde voetbalkleren te brengen. Wat waren ze enthousiast. Het hele team was zo blij. Wij zijn echt de beste in de omtrek zeiden ze toen Bo vroeg of ze goed waren: We winnen heel vaak! De jongens van de plaats die er naast Chitokoto ligt, kwamen er ook aan. Je snapt niet hoe ze het zo snel weten. Zij wilden ook wel voetbalkleding. We hebben hen geld gegeven voor een nieuwe leren bal en kleding voor het jeugdteam. Als Chitokoto gaat winnen van alle plaatsen in de omtrek en echt nummer één worden krijgen ze 50.000 MKw van Bo. Dat is iets minder dan 50 euro.
Brenda was met ons mee die dag en ik had van Grace gehoord dat ze een trouwjurk gingen passen zaterdag. Op een bepaald moment vertelde ze dat Grace ook nog naar het ziekenhuis moest. Ze krijgt dan een certificaat dat ze niet zwanger is. Dat moet ze laten zien aan de kerkenraad als bewijs. Soms kan ook nog getest worden op HIV, zegt James. Als één van beiden HIV heeft moet de ander akkoord zijn om toch te trouwen. Als beiden HIV hebben, gaat de trouwerij niet door.
Vandaag, vrijdag, zagen we de meneer van het ziekenhuis die ook in Kafuzi was. Hij was in ons hotel en had er een bespreking met een arts. We hebben nog een bloeddrukmeter bij ons, zei Bo. Misschien is dat ook nog iets wat jullie graag willen? Natuurlijk, dat wilde hij wel. Dus heeft Bo zijn bloeddrukmeter weggegeven. Hij gebruikte hem toch niet (ondanks het advies van de dokter). Maar hij koopt wel weer een nieuwe heeft hij beloofd. 😉
Vandaag hebben we onze paspoorten bij Lusso (CCAP) gebracht. Zij gaat ermee naar de immigratiedienst voor een stempel. Officieel mogen we maar 30 dagen in Malawi zijn, daarna moeten we verlengen. Aan het eind van de middag hebben we ze weer opgehaald. Ze heeft ze 2 maand laten verlengen. Dus we kunnen nog wel veel langer wegblijven, haha.
We gaan vandaag naar Davie en Silvia. Davie heeft een jaar in Kampen gestudeerd voor zijn master. Silvia mocht toen ook een maandje komen en we hebben een heerlijke tijd gehad met elkaar. Nu gaan we op bezoek en heb ik heel veel kinderkleding en speelgoed en knuffels mee(gekregen). Wat waren ze blij. De meisjes Unity en Tahira kregen allebei een Maxi Cosi met elk een pop met kleertjes van twee geweldige meisjes uit Nederland die deze hebben gegeven. Dank jullie wel! Wat fijn dat jullie aan Malawi denken! Ook kregen ze een mooie winterjas. Berakah (naar Obama genoemd) wilde ook een jas (zie foto), wel een beetje te groot, maar hij groeit flink, dus dat komt wel goed. Hij kreeg ook nog een knuffel en speelgoed. Ook kregen de meisjes een mooie prinsessenjurk met tule. Dat vinden ze hier echt mooi. Super bedankt voor alle (voetbal-)kleding, speelgoed en wat zoal meer wat ik gekregen heb om weg te geven!! Daar ben ik echt heel dankbaar voor! De mensen zijn er o ontzettend blij mee! Ze hebben zo weinig, dat kunnen wij in Ned. ons echt niet voorstellen!
Het was echt super om hen allen weer te zien. We hadden een heerlijke middag. Ze wonen héél erg achteraf. Het duurt echt een paar uur voor je er bent en om er te komen is niet makkelijk, want de weg is vreselijk, maar dat vergeten we maar snel. Mensen hebben daar nog niet vaak een blanke gezien. Ik wilde kinderen langs de weg een ballon geven, maar ze durfden niet eens dichterbij te komen.
