Reis Malawi mei 2022 deel 4
Het was geweldig om iedereen in het hotel in Mzuzu weer te ontmoeten. We kregen weer dezelfde kamer. Heel fijn.
Zaterdagmiddag hadden we een afspraak met de eigenaar van onze auto. We hadden nog niet kennis gemaakt met elkaar terwijl we al vaker een auto van hem huurden. Het was een leuk gesprek. Ook kwamen we er achter dat we in de krant stonden. Twee grote pagina’s waren er geplaatst over ons project. We zijn best trots.
Maar het verhaal klopte niet helemaal helaas. Ze hadden één van de nieuwe deelnemers geinterviewd, die nog niet goed op de hoogte was van de cijfers. Gelukkig hebben ze beloofd dat ze het zullen rectificeren.
Daarna kwam Madalitso, onze (reserve-) chauffeur in Mzuzu. Hij heeft ons al meerdere keren uit de brand geholpen, doordat we autopech hadden, of tijdens de reis met vrienden, als we een dag apart van elkaar ergens heen wilden.
’s Avonds werd er aan onze deur gerommeld. Bo had niks in de gaten, maar ik zei er is iemand aan onze deur. Ik ging er naar toe, maar voordat ik opendeed keek ik door het gaatje in de deur en zag een man, een bewaker, met een jong meisje op de gang staan. Dus ik deed in één keer de deur open. Hij schrok, stond net met zijn kaartje klaar om de deur te willen openen. Wat een vreemde gewaarwording. Sorry madam, zeiden ze beiden. En ze liepen gauw de gang af, naar beneden. Ik ben toch maar naar de receptie gegaan om het te melden. Maar ze wisten er al van. Wat bleek: de man of vriend van het meisje was dronken en het hotel wilde haar daarom opvangen, maar de bewaker wist niet dat onze kamer inmiddels bezet was. Ze hebben haar toen maar in een andere kamer geplaatst.
Zondagmorgen toen Bo naar buiten ging om even te roken, kwam er iemand naar hem toe die hem wilde interviewen, om 7 uur ‘s morgens! Hij had echter niet veel tijd, want we gingen naar de kerk in Mzuzu. Een hele fijne dienst. ’s Middags kwam Constance van Chatonda Lodge langs met mijn naamgenootje. Ze had ook een vriendinnetje meegenomen. Zo leuk, deze keer was Dity niet bang, ze rende op ons af, maar ze zei nog niet zoveel.
Daarna kwam James, ook een chauffeur. Hij heeft een hele tijd met Jaco doorgebracht toen die foto’s nam in Malawi in verband met de actie van het RD. James is een vriend vanaf de allereerste keer dat Bo in Malawi kwam in 2009.
Maandag gingen Bo en Mwiza naar Chitipa, in het hoge noorden. Ik ging niet mee omdat het zo ver is en vanwege de slechte wegen. Ik zag er tegen op. Maar ze komen dinsdag alweer terug. Ik heb mijn vorige verslag toen gemaakt. Bo was erg enthousiast toen hij terug kwam. Chitipa doet het heel erg goed. Hij had een kolf meegenomen, zo groot en zo geweldig!
Woensdags gingen we met Brenda op pad. Ze had verschillende plaatsen uitgekozen om te bezoeken. Het was erg leuk maar met ongelooflijk slechte wegen. In Mutwalo kreeg Bo een haan en ik kreeg een chitenge, dat is een doek die de vrouwen hier dragen.
Toen we terug waren bij het hotel zagen we dat de poort open stond. Op zich is dat vreemd. Bij het hotel stond iedereen van het Management netjes in het gelid te wachten. Wat bleek? De vice President kwam in het hotel. We waren nog maar net binnen of daar kwamen de auto’s met blauw zwaailicht al aan. We bleven op de trap staan om te kijken. Maar ze riepen ons naar beneden en zei dat we de vice-president wel mochten begroeten. Een beetje onwennig stonden we naast de trap. En ja hoor, daar was hij en vroeg waarom wij er stonden. Bo legde het project aan hem uit en de vice-President gaf aan dat hij geïnteresseerd was. Wauw, dat was echt bijzonder. Normaal gesproken kun je niet zomaar met hem praten, dan houden de soldaten hem bij iedereen uit de buurt. We kregen een kaartje van iemand die bij hem hoorde die vroeg of we niet informatie over ons project hadden. Ja, zei Bo, dat kan ik wel sturen naar een e-mailadres. Zo gezegd, zo gedaan. We waren helemaal van het padje dat ons dit overkwam. De manager van het hotel kwam naar ons toe en ze zei: This is from God… Ja, zeiden wij, dit kun je niet zelf bedenken. Zo geweldig en volkomen onverwachts. We hebben ons zo vaak afgevraagd hoe we een ingang konden vinden om het hogerop te krijgen. Nu wordt het ons zomaar in de schoot geworpen.
De volgende dag gingen we naar Chitokoto en Bwengwe. Wat zijn ze enthousiast allemaal. We kregen 2 kippen toen we weggingen. Daarna gingen we naar Mongozya, een volgende groep. Daar waren heel veel mensen die graag mee wilden doen. Opnieuw kregen we 2 kippen! Daarna nog weer naar een groep, die waren al bezig met compost maken. Bo en Brenda gaven nog wat aanwijzingen, maar ze deden het prima! Met 4 kippen en een haan gingen we weer terug naar het hotel! Onderweg nog even bij de kerk in Kacheche langs geweest. We hebben de bouw van de kerk geholpen die te verwezenlijken.
De volgende morgen aan het ontbijt zagen we de vice-President langskomen en hij zei: Goedemorgen Mr. Bo.. Ook was er een assistente van hem, Winny, die naar ons toekwam. Nadat we met haar hadden gesproken gaf Bo haar de maiskolven mee met de vraag of zij die aan de vice- President wilde geven. Dat zou ze doen. Het was een zeer bijzondere ervaring.
De laatste dag Mzuzu ging naar Engucwini. Ook daar weer geholpen met compost maken. Daarna naar Kaluwa. Bo heeft alles nog een keer uitgelegd, maar zij maken dit jaar voor de derde keer verrijkte compost, dus ze weten al wel hoe het moet. Ze zijn heel tevreden hebben een hele goede oogst. Ze willen graag uitbreiden, want er zijn veel aanmeldingen. Dus heeft Bo hun aantal verdubbeld naar 140 deelnemers.
Alle groepen zijn ook erg dankbaar en blij met de noodhulp die we hebben gegeven. Die bestond uit zakken mais voor de mensen die het moeilijk hadden om de laatste maanden door te komen tot de nieuwe oogst klaar is. Totaal was de noodhulp 15 vrachtauto’s voor mensen die dat nodig hadden. We leren steeds meer mensen hoe ze hun eigen mais kunnen verbouwen zodat noodhulp kan worden afgebouwd.
Zaterdag vertrokken we naar Chintheche. We zagen onderweg een heftig auto-ongeluk met vrachtauto’s. Natuurlijk gingen we via de jongens van de souvenirmarkt in Nkhata Bay. Zij vonden het geweldig om ons weer te zien. In Chintheche Inn, de lodge van Sunbird Hotel werden we hartelijk welkom geheten door manager Felix en zijn team. We hebben heerlijk gegeten en waren heel blij om hier te zijn. Het is zo’n geweldige plek aan het meer van Malawi. Super!
De volgende dag zagen we een heel bijzonder verschijnsel. Boven het meer, helemaal aan de horizon, verschenen donkere wolkjes, net rook. Ik dacht dat het rook van vuur afkomstig was, maar Bo zei dat kan niet, want het is boven het water. Francis kwam langs en ik vroeg hem. Oh zei hij, dat zijn lake-flies (meer-vliegjes). Een heel apart verschijnsel. We weten niet waar ze vandaan komen. Ze worden ook gegeten. Op internet bleek dat het vliegjes zijn die paren en hun eitjes laten vallen op het water. Die vallen dan naar de bodem en daar komen ze uit, of worden opgegeten door de vissen in het meer. Doordat er zoveel wind is, worden ze ook meegenomen naar het vaste land, waar ze worden gevangen en opgegeten. De lake-fly burger schijnt erg bekend te zijn. Brrr..
’s Middags kwam William Tembo van de CCAP nog langs voor een gesprek. Daarna, toen hij net vertrokken was, kwamen Mr. Mezuwa Banda en zijn vrouw. Fijne gesprekken met fijne mensen.
Maandag en dinsdag waren dagen van administratie voor Bo en ik heb het verslag gemaakt. Woensdag gaan we naar Lilongwe, deze keer naar Mitengo. Dat is een andere lodge, maar wel van dezelfde eigenaar als Africa House. Bo heeft daar donderdag nog een paar afspraken en vrijdag nog een vergadering met de board leden van de NGO.
Zaterdag hopen we weer naar huis te gaan. We kijken met veel genoegen terug op deze reis. Het was erg fijn om iedereen weer te zien en te spreken. Om te zien hoe enthousiast ze zijn en hoe geweldig dankbaar. Dat geldt ook voor ons. Wij danken onze God, dat Hij zo voor ons zorgt. Groot is Zijn trouw aan ons.
Bedankt voor het lezen van al onze verhalen. We hopen dat jullie ervan hebben genoten.
