Reis Malawi mei 2022 deel 23
Reis Malawi mei 2022 deel 3
Deze dag begon niet goed. Bo had ’s nachts behoorlijk last van zijn darmen. Misschien iets verkeerds gegeten, misschien dat er toch iets was waar uien of knoflook in zat. Hij kan daar echt niet tegen. Hij slaapt veel overdag. Had geen trek in ontbijt. Aan het eind van de dag werd het wel weer wat beter. Misschien ook wel wat oververmoeid.
De volgende dag kwamen dominee Hans v.d. Bas en zijn vrouw Marja op bezoek. Zij hebben samen met ons meegedaan aan de aktie Steundel van het Reformatorisch Dagblad. We hebben gedeeld hoe ontzettend dankbaar we allen zijn dat God dit alles heeft geleid. En hoeveel verschil we kunnen maken voor onze beide projecten met zoveel geld. We voelen ons dan ook echt gestuurd, want wie had dit kunnen bedenken?
De afspraak die we daarna hadden met Jos en Caroline van Stephanos ging niet door. Jos had malaria. Zij gaan echter binnenkort met verlof naar Nederland, dus dan spreken we nog wel een keer af.
’s Avonds gingen we als afsluiting van onze reis voor wat betreft het zuiden uit eten in het hotel met Jonazio en Secret en hun kinderen. Dat was erg gezellig. Jonazio had alles geregeld in Chileka voor en tijdens de demonstratie. Dat was een flinke klus. Het was fijn om samen te kunnen napraten over hoe alles was gegaan. De kinderen vonden het ook erg leuk. Ze probeerden netjes hun patat met mes en vork te eten. Dat ging best goed. 😉
De zondag was een echte rustdag. Ons hotel is echt fijn. Wat een prachtige natuur!
Maandag gingen we weer op weg naar het district Kasungu. We slapen in Mponela. Het hotel is verder weg van onze bestemming, maar heeft goede (lees: betere) bedden en dat is heel wat waard. We gingen via een andere weg en hebben onderweg Mwiza uitgelegd hoe hij de cruisestand kan gebruiken. Hij zakte steeds tot 40 km, dan kon hij hem pas vast zetten. Ik maar roepen als hij op de 80 km zat, nu set! maar voordat hij dan weer wist wat hij moest doen reed hij weer 40! Het eten in het hotel was redelijk, rijst met gekookte groenten, ook wat kip, een vleugel en een poot. Om dit 5 dagen achter elkaar vol te houden zal ons nog niet meevallen.
De volgende dag zagen we Mozes en Robert en gingen we met hen naar Sopani. Daar waren we de vorige keer ook geweest. Nu om de oogst te zien. Tjonge, wat een kolven! Iemand had 120 zakken van 1 acre! En zo geweldig trots en blij hij was! ’s Middags hadden we in Chitunda bij het Central Farm House (gebouwd door onze groep uit 2013) een gesprek met Mozes en Robert en Rodney. Daarna gingen we (veel te laat!) weer terug naar ons hotel. Dat was een super gevaarlijke rit en dat doen we dus niet weer. Er is geen verlichting en de weg is zo vol gaten en er loopt van alles aan de kant van de weg of men fietst op de weg. Ook denk ik dat Mwiza in het donker niet goed kan inschatten hoe ver de tegenliggers weg zijn, of hij heeft last van de lampen, maar hij staat meteen op de rem als er een tegenligger aan komt. Hij is dus ook niet zeker en dat voelt onveilig.
De volgende morgen hadden we allebei de buik weer overstuur. Ze gebruiken heel veel olie, misschien is dat het. We gingen naar de school in Chenjewazi. Het is een lagere school, waar Rodney de directeur is. Rodney moet echter nog al eens verzuimen voor ons project dus om wat goodwill te tonen hebben we een gift gegeven van 500.000 Mkw. (500 euro). De school heeft 539 leerlingen. Wat een verschil vergeleken bij ons. Daarna gingen we Alice begroeten en de moeder van Rodney. Die is inmiddels al 90 jaar! Ze loopt helemaal krom met een grote stok. Maar is nog flink bij de tijd. ’s Middags gingen we naar Kasungu, ons “oude” hotel om Jonathan de accountant te ontmoeten.
Terug in het hotel in Mponela kwam de kok ons tegemoet en vroeg wat hij voor ons kon doen. Hij wilde best eens spaghetti of zo voor ons maken zei hij. We hebben hem uitgelegd dat teveel olie en uien en knoflook een probleem zijn. Hij zou er rekening mee houden. We hebben er heerlijk gegeten ’s avonds en krijgen morgen spaghetti. Dit hotel is heel groot, heeft heel veel conferentiezalen en er worden veel conferenties gehouden. Het is van dezelfde eigenaar als in Kasungu, maar is nieuw en meer in trek. Dat is natuurlijk ook de reden waarom er hier meer eten beschikbaar is en het ook beter is. Nadeel is wel dat we een heel eind van onze deelnemers af zitten.
De volgende dag gingen we op weg naar Chitunda. Ineens had de auto geen power meer en Mwiza stuurde hem naar de kant. Eerst moest hij een grote stok zoeken om de motorkap open te kunnen houden! Daarna controleerde hij de olie. Het gele lampje brandde namelijk, dus waarschijnlijk geen olie. Mwiza zei dat hij ’s morgens nog had gecontroleerd en dat er toen nog heel veel in zat. Naderhand bleek dat er zeker een liter in moest en toen was het weer goed. We vertelden hem dat je altijd moet controleren voor je ’s morgens gaat starten, want met een warme motor heb je geen goed beeld. Dat had hij gedaan zei hij. We hadden wel door dat dit niet zo was.
We gingen met Gloria en Mozes naar Chatale. Wat waren er veel mensen en veel kinderen. Ze hadden een geweldige oogst en waren reuze blij. Het ziekenhuis had nog geen nieuw dak, ze hadden het dak wel gemaakt, maar door de harde regen was het weer ingestort zeiden ze. Aron, de man die ik de vorige keer de voetbalkleren had gegeven van V.S.C.O. is inmiddels vader geworden. Hij kwam met zijn kleine zoon naar Bo en vertelde dat hij het jongetje Bo had genoemd. Dat was een verrassing! Het hield natuurlijk wel in dat Bo ermee op de foto moest. Bo Baloyi is zijn naam.
Daarna gingen we naar Yati. Zij hadden heel veel mais. Het zag er goed uit. Onderweg kwamen we nog langs het land van Peter Mvula, het nieuwe directielid van de N.G.O. Daarna naar Chitunda, voor een kort gesprek met de leden van de groep. Chitunda doet het heel goed, zei Mozes en ze betalen altijd allemaal een zak terug. Dat is natuurlijk heel belangrijk, want die mais moeten wij weer verkopen, om de volgende keer weer zaden en mest te kunnen geven. We hebben eerst de mais bekeken en een paar grote kolven meegenomen. Mozes is erg trots en hij wil heel graag de beste zijn. Bo had verteld dat vorig jaar Chitipa de grootste kolven had, maar nu wil Mozes winnen. Bo heeft 100 euro beloofd voor de winnaar, vandaar. Eerst ga ik nog naar Mzuzu en Chitipa, zegt Bo, daarna gaan we kijken wie de beste is. Grappig hoor. Mozes en Gloria zijn harde werkers, ze vinden het werk ook geweldig om te doen. Dat is fijn.
Vanavond eten we spaghetti in het restaurant. Speciaal voor ons gemaakt door de kok Francis. Nu zijn ze veel vriendelijker en snappen ze een beetje hoe die “mzungu’s”, blanken in elkaar zitten. De spaghetti was heerlijk, ik heb ervan gesmuld.De volgende dag vertrekken we naar Mzuzu en daarom vroegen we Francis of hij ook nog een pizza voor ons kon maken voor onderweg, als lunch. Geen probleem zei hij. Morgen staat de pizza klaar. Geweldig toch!
De volgende dag bij het ontbijt had Francis ook nog pancakes voor ons gemaakt, wat een verwennerij! Eerst hadden we voor ons vertrek nog een gesprek met de dominee van Mponela, ds. Mathandika. Ds. Hans v.d. Bas kent hem goed. Het is voor ons fijn om contact te hebben. Een dominee is erg belangrijk in een plaats, hij kan de mensen ook activeren.
Daarna op weg naar Mzuzu! Echt fijn. Onderweg zoals gewoonlijk gestopt bij de groentemarkt en bij de elephant-rock. Een grote rots, die lijkt op een olifant. Mwiza had ‘s morgens nog weer een halve liter olie in de auto gedaan. Want het peil was net zoveel als aan het begin van de vorige dag zei hij. Hij kan het soms echt zo draaien om zo zijn gelijk te krijgen.Die halve liter wilden we gewoon voor de zekerheid in de auto hebben, nu was het weer op. Dus moesten we nog weer olie kopen. Een literfles deze keer. Maar de reis ging heel goed en we kwamen veilig bij het hotel aan. We reizen nu al meer dan 10 jaar door Malawi en elke keer zo’n 5.000 km. Dat het elke keer goed is gegaan is toch wel een wonder en een reden om onze God te danken. Om stil van te worden, zo goed als Hij voor ons zorgt.
Tegen de steile heuvel op!!
