Reis naar Malawi december 2021/januari 2022
week 2, 19 t/m 24 december
Zondag zouden we met Jonazio en zijn vrouw Secret naar de kerk. Maar Mwiza was zaterdags heel erg hees en verkouden. Wij vertrouwden dat niet helemaal. Natuurlijk kon het van de airco in de auto komen, maar toch.. Dus Bo zei dat Mwiza, als het zondagmorgen niet beter was, een test moest gaan doen voor Covid. Dat wilde hij eerst niet, maar Bo wilde de uitslag zwart op wit. Gelukkig bleek later dat er niets aan de hand was. Het was wel pas ’s middags dat de uitslag er was, dus wij hadden zondag een echte rustdag in het hotel.
Maandagmorgen gingen we met Jonazio, onze directeur in het zuiden van Malawi, naar de opslagruimte van de mais. Die ruimte is niet goed. Er was veel schade aan de zakken. Bo heeft besloten dat Jonazio het mag verkopen en het geld voor zijn district mag gebruiken. Daarna gingen we naar Mpemba om een paar velden te zien. Deze mensen deden voor de eerste keer mee. Dat kun je dan ook duidelijk zien aan hun land. Ze begrijpen er nog niet zoveel van en het ziet er slordig uit. Ook zijn ze karig met mest en hebben ze nog geen goede compost gemaakt. In het eerste jaar dat men meedoet is dat heel vaak het geval. Dus hebben we alles weer opnieuw uitgelegd: de afmeting van de gaten, rechte rijen, voldoende mest, drie zaden, waarvan er één wordt weggehaald als de mais opkomt. Het is goed dat we er zijn en voldoende aandacht kunnen geven. Het geeft ze een heel goed gevoel dat we speciaal voor hen vanuit Nederland naar Malawi komen om hen een betere oogst toe te wensen. Daarna nog naar de kisten die waren aangekomen en waren uitgepakt. Er zaten vier strosnijders in. Die hebben ze gekregen om te gebruiken met het compost maken. Het is handig om tabaksstengels te snijden in kleine stukjes. Dat gaat supersnel op deze manier. Ze waren zeer enthousiast en wilden ze graag gaan gebruiken.
’s Middags had Bo een afspraak in het hotel met een accountant. Hij wil dat in alle districten iemand nu officieel toezicht houdt op de boekhouding, zodat hij niet meer zelf alles behoeft te controleren. Nu we zo snel groeien is dat niet meer goed te doen. Ik ben met Mwiza de chauffeur naar Secret gegaan om haar buurvrouw te bezoeken die vier dagen terug is bevallen van een zoontje. Ik had een dekentje en wat babykleertjes en speelgoed mee. Ze was er erg blij mee. Het is wel moeizaam om contact te maken. Ze hebben nog nooit een blanke gezien, laat staan thuis op bezoek gehad. Mwiza moest dus weer de auto keren op het kleine stukje grond (zie mijn verslag van mei 2021). Deze keer ging het niet zonder brokken te maken. Het achterlicht was geraakt en kapot.
Dinsdag hadden we een meeting gepland met alle 14 leiders van de groepen van Jonazio. Niet iedereen was er. In totaal hebben ze allen samen 660 deelnemers. Een groep is gemiddeld ongeveer 50 deelnemers. Het was erg leuk. Iedereen mocht vertellen hoe het ging en kon vragen stellen. Jonazio leidde de vergadering en dat deed hij erg goed. Hij is echt goed vertrouwd met het project. Hij heeft alles goed in het vizier en kan goed regelen. Dat is prettig, vooral voor Bo. Die kan het ook goed uit handen geven en hem alles láten regelen. We hebben besloten om in het zuiden nooit te planten voor 15 december. (zie onder). Uit de vergadering bleek dat de mensen helemaal geen klachten hadden. Dat is zeer bijzonder. De enige klacht was, wij hebben geen regen. Bo heeft uitgelegd dat wij daarom juist verrijkte compost maken. Dat werkt als een spons die de dagelijkse dauw opvangt. Het is een hele prettige samenwerking. Aan het eind van de meeting hebben we foto’s gemaakt van de groep.
Woensdag gingen we naar de velden in Machinga. Dat is de naam van het district. Lunchbox mee voor ons allen. Al vroeg op pad. Even ter info: Malawi heeft een uur tijdsverschil met Nederland. Het kan dus zijn dat ik soms erg vroeg ben met een appje sturen 🙂 . Als we in mei hier zijn hebben we dat niet, in verband met onze zomertijd. We staan elke morgen om half zeven op en gaan om tien uur slapen.
De rit ging prima, maar duurde 3 uur, een lange zit. En het was zo ontzettend warm. Zelfs in de auto met de airco aan. Buiten was het 36 graden! De plaats die we het eerst bezochten was Djoho. Wat hadden zij goed hun best gedaan! Prachtig om te zien hoe keurig de velden eruit zagen. Dat zijn harde werkers die het heel serieus oppakken. Bo legt ook uit: Als je veel doet, krijg je ook veel. Als je weinig doet, krijg je ook weinig. Dat snappen ze goed.
De volgende plaats was Ntaja. Een heel eind lopen naar het veld, in de brandende zon. Dat was echt heel ver en heel zwaar. Daar aangekomen was het erg teleurstellend om te zien. Ze hadden geplant, maar er kwam drie weken geen regen toen de plantjes opgekomen waren. Ze hebben alles verwijderd en zijn weer opnieuw begonnen. Zo gaat dat vaak. Ze moeten eigenlijk altijd wachten tot na 15 december eer ze kunnen planten, want dan valt er meestal meer regen. Maar ze zijn vaak zo ongeduldig en gaan direct aan de slag bij een spatje regen. Dan zijn ze te vroeg en verdroogt het op het veld door de brandende zon. Als ze dan geen zaden meer hebben, hebben ze dus ook geen oogst. Zo gaat dat bij velen. Gelukkig krijgen onze members deze keer opnieuw zaden om het nog een keer te proberen, soms aangevuld met wat kunstmest.
Bo geniet het allermeest van het bezoeken van de velden en het ontmoeten van de mensen op het veld. De groep vraagt zich soms af, wat hij denkt te kunnen zien op het land. Ze hebben soms nog niet eens geplant. Hij staat dan gewoon naar de grond te kijken. Er is gewoon niets te zien, denken de mensen. Maar hij kan aan de grond precies zien hoe ze het land hebben bewerkt. Hij deelt complimenten uit en vertelt wat er beter kan. Bijvoorbeeld als ze te diep geplant hebben, of te dicht op elkaar of te ver uit elkaar. Hij vraagt of ze mest hebben gebruikt en hoeveel. Hij legt uit waarom ze het anders moeten doen. Dat helpt hen weer een aantal stappen verder vooruit. Meestal valt dan het kwartje en zijn ze enthousiast om het vanaf dat moment op de juiste manier te gaan doen. Dan zijn ze zo blij en zingen en dansen ze.
We bieden hen aan dat ze bij andere groepen mogen gaan kijken. Daar kunnen ze veel van leren en het versterkt de onderlinge band. Dat willen ze allemaal graag, want zo vaak hebben ze die mogelijkheid niet om een ander te bezoeken. Daarom betalen wij de reiskosten daarvoor, ongeveer 1 euro per persoon. Ze eten en slapen dan een paar nachten bij de andere deelnemers. En een lol dat ze dan hebben. Maar nog belangrijker is dat ze veel kennis uitwisselen.
De donderdag was weer een rustige dag. Bo had een afspraak met een predikant van de RPC (Reformed Prebyterian Church).
Ik heb alle voetbalkleren en trainingspakken uitgezocht per team en de voetballen opgeblazen. Die kunnen we dan direct pakken en uitdelen.
